در آئین بزرگداشت یکصدوبیست وسومین زادروز دکتر مصدق، سی و یک اردیبهشت هشتادوچهار خورشیدی برابر با بیست و یک مه دوهزاروپنج میلادی، حدود یکهزار نفر به شادباش و گرامیداشت تولدش آمده بودند. از راههای دور و نزدیک تبعید جهانی ما و از سه نسل، از افقهای گوناگون یک آسمان. آسمان پرواز آرمانهای آزادی و استقلال و مردم سالاری، این خواسته های برنیامده چند نسل از انقلاب مشروطیت تا به امروز

نسلی که در نوجوانی و جوانیش نهضت ملی ایران را درک کرده بود، در کنار دو نسل دیگر که دوران مصدق را حتی ندیده بودند، اما مصدق را هم از طریق تاریخ حقیقی غیر رسمی، یعنی نوشته ها و روایتهای پدرانشان به حرمت و سزاواری، که بدرستی پذیرفته بودند، و هم از رهگذر تاریخ رسمی میشناختند! تو گوئی به مصداق 123-مین زادروز، نسل اول،دوم و سوم، همگان به پای شوق و با هزینه خود زیر یک سقف گردآمده بودند، و نه با بودجه های سازمانی و پنهانی، چنانکه افتد و دانی! زیرا که راه و آرمانهای مصدق را فصل مشترک خود یافته بودند

در میان فراهم آمدگان در این نشست بزرگ ملی، هم چهره های مبارز سیاسی و فرهنگی شناخته شده یافت میشدند و هم جوانانی که جاذبه شخصیت و آرمانهای میهن دوستانه مصدق آنان را، برغم تبلیغات و تلقینات روشمند و پیگیر بیست و چند ساله ارتجاع فقاهتی و استبداد سلطنتی، در این بزرگداشت فراهم آورده بود. جوانانی که سالهاست که همانندشان - زن و مرد - در تهران و در سراسر ایران و در همه عرصه های اجتماعی از دانشگاه تا کارخانه و از روزنامه تا زندان به هر تدبیر و بهانه با استبداد دینی درگیرند و جنیش ملی دموکراسی ایران را به پیش میبرند

جنبش ملی دموکراسی در ایران نماد و پرچم تاریخی و حقیقی خود را داراست. جنبشی که ادامه آن تا پیروزی و کسب استقلال همه جانبه، برقراری آزادی و برپائی نظامی غیر موروثی، فارغ از هرگونه تبعیض جنسی، قومی، عقیدتی، برای آزادی و بهروزی ایران وظیفه تاریخی همه آزاد اندیشان و ترقی خواهان و میهن دوستان است